اهل دل زلف درازت رشته جان از کمال خجندی غزل 320

1 اهل دل زلف درازت رشته جان گفته‌اند زین حدیثم بوی جان آمد که ایشان گفته‌اند

2 تا دهانت نیست پیدا وز نظرها شد نهان خرده‌بینان وصف آن پیدا و پنهان گفته‌اند

3 زآن دهان چون شکر هر گه حدیث آمد به لب از لطافت آن سخن شیرین و خندان گفته‌اند

4 قامتی همچون الف داری و ابرویی چون نون در تو هر آنی که گفتند از پی آن گفته‌اند

5 وصف آن زلف و دهان سوداییان تنگدل نیک نامفهوم و بیش از حد پریشان گفته‌اند

6 در چمن برخاستست از سرو فریاد و فغان تا از آن بالا حدیثی عندلیبان گفته‌اند

7 گفته‌های نسته از شوق جمال او کمال هر چه مرغان خوش‌الحان در گلستان گفته‌اند