دل بدست غم جانان از ابن یمین فریومدی غزل 160

1 گفتم ایدوست شدم عاشق آن روی چو ماه گفت لاحول و لا قوه الا بالله

2 بار دیگر سخن عشق چه آغاز کنی بس که افتاد حدیث من و تو در افواه

1 هر تن که خدای را بجانی ارزد باید که ترا نیز بنانی ارزد

2 از لطف تو گر غمزده ئی شاد شود نزد خرد این ملک جهانی ارزد

1 ای ترک پریچهره از آن جام شبانه در ده بصبوحی می گلرنگ مغانه

2 گفنی که بده جان ز پی بوسه و بستان بستان و بده تا کی از این عذر و بهانه

1 توئی که سایه زلفت شعار خورشیدست غبار خط تو نقش و نگار خورشیدست

2 فروغ روی تو کز لطف آب ازو بچکد چو آتش است که در چشمه سار خورشیدست

1 ایصاحبی که همت بی منتهای تو آئین جود می ندهد یکزمان ز دست

2 بگشاد کار خلق جهان کلک لاغرت ز آندم که بر مصالح خلقان میان ببست