1 سوز سخن ز نالهٔ مستانهٔ دل است این شمع را فروغ ز پروانهٔ دل است

2 مشت گلیم و ذوق فغانی نداشتیم غوغای ما ز گردش پیمانهٔ دل است

1 تو ای دل تا نشینی در کنارم ز تشریف شهان خوشتر گلیمم

2 درون سینه ام باشی پس از مرگ من از دست تو در امید و بیمم

1 بیا با شاهد فطرت نظر باز چرا در گوشهٔ خلوت گزینی

2 ترا حق داد چشم پاک بینی که از نورش نگاهی آفرینی

1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران