دل همان به که گرفتار هوائی از عبید زاکانی غزل 63

1 دل همان به که گرفتار هوائی باشد سر همان به که نثار کف پائی باشد

2 هجر خوش باشد اگر چشم توان داشت وصال درد سهلست اگر امید دوائی باشد

3 دامن یار به دست آر و ره میکده گیر نشناس اینکه به از میکده جائی باشد

4 هوس خانقهم نیست که بیزارم از آن بوریائی که در او بوی ریائی باشد

5 صوفی صافی در مذهب ما دانی کیست آن که با بادهٔ صافیش صفائی باشد

6 پیر میخانه‌ام از خانه برون کرد مگر ننگ دارد که در آن کوچه گدائی باشد

7 چه کند گر نکشد محنت و خواری چو عبید هر که را دل متعلق به هوائی باشد