1 دل را بجمال رخ تو مهر تولاست جان را همه دم دولت وصل تو تمناست

2 یک پایه ز معراج کمال دل عارف می دان بیقین کرسی نه چرخ معلاست

3 در پیش کسی کو بجهان ز اهل شهودست لاخود همه پندار بود جمله چو الاست

4 خورشید صفت عکس جمال تو عیان دید هر کس که چو آئینه دلش پاک و مصفاست

5 هر دیده که بیند بجهان نور لقایت لذات نعیم ابد اینجاش مهیاست

6 از عقل مجو حالت ارباب مقامات زیرا ز خیال خرد این حال معراست

7 جز یار نبیند بجهان همچو اسیری هرکو دلش از دیدن اغیار مبراست