دل چراغیست که نور از رخ دلبر از کمال خجندی غزل 400

1 دل چراغیست که نور از رخ دلبر گیرد ور بمیرد ز غمش زندگی از سر گیرد

2 صفت شمع به پروانه دلی باید گفت کین حدیثی است که با سوختگان در گیرد

3 مفتی ار فکر کند در ورق رخسارش بشکند خامه و ترک خط و دفتر گیرد

4 ساقیا باده بگردان که ملولیم ز خویش تا زمانی ز میان هستی ما بر گیرد

5 به ادب زن در میخانه که فراش حرم استان بوسه زنانه حلقه این در گیرد

6 گر از آن به بچشد چاشنی زاهد شهر بخرابات مغان آید و ساغر گیرد

7 بکش از هر طرفی تیغ به آزار کمال که به هر زخم تو او لذت دیگر گیرد