دل به صد ره می رود اما مراد از عرفی شیرازی غزل 107

1 صد چشمه ی زهر از لب داغ دل ما ریخت غم روغن تلخی به چراغ دل ما ریخت

2 ساقی چو می عشق تو می کرد به ساغر هر صاف که آید به ایاغ دل ما ریخت

1 ممنون ترکتازی گردون دل من است آماده ی هزار شبیخون دل من است

2 هرگز نیامدش به غلط محملی به سر بیهوده گرد وادی مجنون دل من است

1 خاموشی من قفل نهان‌خانهٔ عشق است افسانهٔ من گریهٔ مستانهٔ عشق است

2 دیوانه دل من که درو فتنه زند جوش گنجی است که آرایش ویرانهٔ عشق است