دل فدای لبان چون نوشت از جهان ملک خاتون غزل 353

1 دل فدای لبان چون نوشت غیر یادم همه فراموشت

2 ای نگارین من خبر داری که ز جانیم مست و مدهوشت

3 غیر از این در جهان مرادم نیست که بگیرم شبی در آغوشت

4 در جهان نعره های شوق زنیم ما به یاد لبان خاموشت

5 هم ز نامحرمان بپوشان موی که درافتاد از سر آغوشت

6 دوش بر دوش بود در شب دوش یاد می ناید از شب دوشت

7 باده عشق ما چو می خوردی گفتم ای عمر نازنین نوشت

8 ناله ها می زنیم در غم تو نرسد ای نگار در گوشت

9 سوختی ای نگار می دانی دو جهان را به لعل در نوشت