دل به ره باز نیامد به از ابن حسام خوسفی غزل 109

1 دل به ره باز نیامد به فسون وعّاظ زان که چون خشم فسون خوان تواش نیست حفاظ

2 غمزه هر لحظه به خونریز دلم تیز مکن قَد کَفانِی قَتَلتَنی زَمَراتِ الالحاظ

3 چشم خوش خواب تو شد راهزن بیداران همچنان خواب خوشش باد و مبادش ایقاظ

4 گر تو نرمی کنی امروز و درشتی نکنی لایضُرُّونک فی الحَشر شَدادُ و غَلاظ

5 شبه گر می طلبی بر سخن ابن حسام اِنَّها خالیةُ عَن شُبهاتِ الاَلفاظ