دل در ازل آمد آشیان غم از مهستی گنجوی رباعی 157

1 چندان بکنم تو را من ای طرفه پسر خدمت که مگر رحم کنی بر چاکر

2 هرگز نکنم برون من ای جان جهان پای از خط بندگی و از عهد تو سر

1 ای زلف تو حلقه حلقه و چین بر چین طغرای خط تو برزده چین بر چین

2 حور از بر تو گریخت پرچین بر چین زیور همه بر تو ریخت پرچین بر چین

1 چندان که نخواهی غم و رنجوری هست در دوستیت آفت مهجوری هست

2 هنگام وداع‌ست چه می‌فرمائی یک ساعته دیدار تو دستوری هست