آن دست که نخل قد آدم ریزد از محتشم رباعی 32

1 کسی ز روی چنان منع چون کند ما را خدا برای چه داده است چشم بینا را

2 نشان ز عالم آوارگی نبود هنوز که ساخت عشق تو آوارهٔ جهان ما را

1 باز این چه شورش است که در خلق عالم است باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

2 باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین بی‌نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است

1 زلف و قد راست ای بت سرکش چشم و رخت راست ای گل رعنا سنبل و شمشاد هندو چاکر نرگس و لاله بنده و لالا

2 ساخته ظاهر معجز لعلت ز آتش سوزان چشمهٔ حیوان کرده هویدا صنع جمالت در گل سوری عنبر سارا