خطت سبز و لبت مشک و گلاب است از کمال خجندی غزل 129

1 خطت سبز و لبت مشک و گلاب است دهانت ذره رویت آفتاب است

2 تو گنج حسن و بس خانه دل که از شوق چنین گنجی خراب است

3 دل من بی به روی تو سوزان چو کتان از وجود ماهتاب است

4 شبی کان آستان بالین من نیست چه جای بستر و چه جای خواب است

5 برو ناصح مترسان از عذابم که دیدار تو ما را خود عذاب است

6 بحمد الله ندارم دامن تر اگر بر خرقهام داغ شراب است

7 کمال آن خاک در از گریه تر ساز که در باران امید فتح آب است