چرخ خاکستری از آتش سودای از جویای تبریزی غزل 286

1 چرخ خاکستری از آتش سودای من است وسعت آباد جهان گوشهٔ صحرای من است

2 فیض باطن سبب زینت ظاهر باشد چاک دل غنچه صفت زیب سراپای من است

3 طرفه انداز خرامی است ترا فرش رهت تا نظر کار کند چشم تمنای من است

4 نبض بیمار صفت در ره شوقش جویا جاده گرم طپش از گرمرویهای من است