1 مزار فیض بخش ماست گلگشت چمن ما را رگ ابر بهاران است هر تار کفن ما را

2 به خاک آستانی آشنا گردید پیشانی اگر غربت جدا افکند از خاک وطن ما را

3 مپرس از دل، کباب در نمک خوابانده ای دارم جگر خون گشتگان بینند در شور سخن ما را

4 به انس شاهدان غیب، حاصل شد دل آسایی چو وحشت برد بیرون زین پریشانی انجمن ما را

5 حزین امّید می باشد به این عجزی که می بینی نگاهی از سیه چشمان صحرای ختن ما را