دولتِ آن کس که از حکیم نزاری قهستانی غزل 455

1 دولتِ آن کس که ترکِ جاه بگیرد یوسفِ جان را ز قعرِ چاه بگیرد

2 هم چو من از طاعت و گناه نپرسد ترکِ خرابات و خانقاه بگیرد

3 دل به جگر گوشه یی دهد که دو چشمش مملکتِ جان به یک نگاه بگیرد

4 ای که به جز غمزۀ تو باک ندارد زلفِ تو هر دل که در پناه بگیرد

5 چند رقیب از برابرِ تو یه استد راست چو فرزین که پیشِ شاه بگیرد

6 او چو سپر گو حجاب شو که به فرصت تیرِ نظر خود نشانه گاه بگیرد

7 دام برافکن ز چشم و روی مپوشان رسم نباشد که روز ماه بگیرد

8 بوسه به من می دهوبه گردنِ من کن هرچه خدایت بدین گناه بگیرد

9 می کُشی و می روی بترس که ناگه مظلمه ی عاجزی ات راه بگیرد

10 دامنِ آلودۀ تو خونِ نزاری روزِ قیامت به داد خواه بگیرد