حسن عملم ز برگ از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 47

1 آموخت ما را آن زلف و گردن زنار بستن، بت سجده کردن

2 آن مار گیسو بر گردن او هر کس که بیند خونش بگردن

1 نه پر ز خون جگرم از سپهر مینائی است هلاک جانم ازین بیوفای هر جائی است

2 یکی ببین و یکی جوی و جز یکی مپرست از آن جهت که دو بینی قصور بینائی است

1 ز آئینهٔ دل چو زنگ اغیار زدود نه جامه سفید ساز و نه خرقه کبود

2 چون اهل زمان نه‌ایم در قید فنا ما فانی مطلقیم در عین وجود