1 مژده ی حسن قبولم در سخن از اول است وصل گل پیراهنان تعبیر خواب مخمل است

2 نشأه ی دولت ندارد کبریای علم را نخوت دود چراغ افزون ز دود مشعل است

3 چون فلک یک چشم دارد در هنر سنجی حسود از برای عیب مردم دیدن اما احول است

4 بس که از معموره کلفت همچو مجنون برده ام از برای خاطر من خاک در صحرا تل است

5 یک گره هرگز ز کار تیره بختان وانکرد آسمان را ماه نو چون ناخن دست شل است

6 مردم و آسوده از دردسر عالم شدم تخته ی تابوت پنداری ز چوب صندل است

7 عشق را آغاز و انجامی نمی باشد سلیم روز آخر یار با ما همچو روز اول است