ایزد که جهان به از ابوسعید ابوالخیر رباعی 108

1 آواز در آمد بنگر یار منست من خود دانم کرا غم کار منست

2 سیصد گل سرخ بر رخ یار منست خیزم بچنم که گل چدن کار منست

1 گر بر در دیر می‌نشانی ما را گر در ره کعبه میدوانی ما را

2 اینها همگی لازمهٔ هستی ماست خوش آنکه ز خویش وارهانی ما را

1 ای دل غم عشق از برای من و تست سر بر خط او نه که سزای من و تست

2 تو چاشنی درد ندانی ورنه یکدم غم دوست خونبهای من و تست

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما