گل گر چه بطبع از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 206

1 ترا یک ذره خود پروای ما نیست بنیک و بد دلت را رای ما نیست

2 چه بد کردم که بر خاک در تو سگانرا هست جای و جای ما نیست

1 در عشق تو دل بجان همی کوشد عاجز شد و همچنان همی کوشد

2 در سنبل تا بهار می پیچد با نرگس دلستان همی کوشد

1 خیز در ده شراب گلگون را شادی اندرون و بیرون را

2 آن چنان مست کن ز باده مرا که ندانم ز کوه هامون را