رسید مژده ی شادی که از جهان ملک خاتون غزل 597

1 رسید مژده ی شادی که شاه باز آمد خلاص یافت دل از غم که دلنواز آمد

2 نگارم ار چه بسی انتظار می فرمود چو صد نگار کنونم ز در فراز آمد

3 مرا ز درد فراقش شکایتی می بود هزار شکر که آن غمگسار باز آمد

4 به ناز اگر بخرامد چو سرو در بستان فغان ز لاله برآید که سرو ناز آمد

5 به پیش طاق دو ابروی همچو محرابش هزار زاهد صد ساله در نماز آمد

6 خیال دوست ندا کرد کای فلان چون تو بسی کبوتر وحشی به چنگ باز آمد

7 بساز با غم هجران یار و شادی کن که کار هر دو جهان از غمش به ساز آمد