بازی که همی دست ملک از نجم‌الدین رازی رباعی 45

1 عشاق که آفتاب عالم‌تابند در دیده کشند خاک من گر یابند

2 شد دشمن من ز جهل آن مشتی دون چون شب‌پرگان که دشمن آفتابند

بسم‌الله‌ الرحمن الرحیم ,

حمد بی‌حد و ثنای بی‌عد پادشاهی را که وجود هر موجود نتیجه خود اوست وجود هر موجود حمد و ثنای وجود او که «وان من شییء الا یسبح بحمد» آن خداوندی که از بدیع فطرت و صنیع حکمت به قلم کرم نقوش نفوس را بر صحیفه عدم رقم فرمود و آب حیات معرفت را در ظلمات خلقیت بشریت تعبیه کرد که «و فی انفسکم افلا تبصرون». ,

1 فردا که مقدسان خاکی مسکن چون روح شوند راکب مرکب تن

2 چون لاله به خون جگر آلوده کفن از خاک سر کوی تو بر خیزم من.