کسری که کمان عدل او از انوری ابیوردی رباعی 373

1 دوش در ره نگارم آمد پیش آن به خوبی ز ماه گردون بیش

2 گشته از روی و زلف خونخوارش خاک گلرنگ و باد مشک پریش

1 تا بود در عشق آن دلبر گرفتاری مرا کی بود ممکن که باشد خویشتن‌داری مرا

2 سود کی دارد به طراری نمودن زاهدی چون ز من بربود آن دلبر به طراری مرا

1 عشق تو بی‌روی تو درد دلیست مشکل عشق تو مشکل مشکلیست

2 بی‌تو در هر خانه دستی بر سریست وز تو در هر کوی پایی در گلیست