روباه را گفتند: هیچ توانی که صد از جامی برستان 5

1 آن عرابی چون شد اشتر در شتاب از شتر افتاد چشمی مست خواب

2 از سبکباری شتر چون یاریی دید کرد آغاز خوش رفتاریی

1 خواجه ای کش خیل شاهان بنده اند حلقه حکمش به گوش افکنده اند

2 مقبلان را قبله جان روی اوست کعبه امید خاک کوی اوست

1 چون سلامان گشت تسلیم حکیم زیر ظل رأفت او شد مقیم

2 شد حکیم آشفته تسلیم او سحر کاری کرد در تعلیم او