چشمه زندگی آمد دهن از امیرعلیشیر نوایی غزل 36

1 چشمه زندگی آمد دهن آن مه نخشب بهر سیراب شدن سبزه خط رسته بآن لب

2 طفل مکتب شده پیر خرد اندر ره عشق شوخ من جلوه کنان چونکه خرامد سوی مکتب

3 سر ما را چه ره آنکه بفتراک ببندی همچو گوی این شرفش بس که رسد برسم مرکب

4 کی به نعل سم رخشت مه نو هست بر ابر کین ز سیم است و وی از چهره عشاق مذهب

5 ای اجل رنجه شو اکنون که ز بیماری هجران بهر خان دادنم آمد همه اسباب مرتب

6 فانیا مطلب تو درد فنا شد چه در آیی جز می صافی روشن ز کف مغبچه مطلب