1 تا با خلقی تو بی گمان بی دینی تا قبلهٔ تو خلق بود مسکینی

2 از هرچه جز اوست دیده و دل بر دوز تا سلطنت اول و آخر بینی

1 حُسنی که گواه صنع معبود بود چون حسن بتم زلطف موجود بود

2 رو بر در او ایاز می باش مُدام تا عاقبت کار تو محمود بود

1 ای دل صفت جمال او نتوان گفت وز مرتبهٔ کمال او نتوان گفت

2 هر چند مقرّبی ولی از هیبت هرگز سخن وصال او نتوان گفت