مه ده چار پیشت مضمحل شد از فایز بیتی‌ 121

1 مرا خلد برین دی بودیم جا کنونم دوزخ است امروز ماوا

2 نمانده دی نماند فایز امروز خدا داند چه باشد حال فردا

1 به رخ جا داده‌ای زلف سیه را به کام عقرب افکندی تو مه را

2 که دیده عقرب جراره فایز؟ زند پهلو به ماه چارده را

1 اگر خواهی بسوزانی جهان را رخی بنما بیفشان گیسوان را

2 بت فایز اشارت کن به ابروت بکش تیغ و بکش پیر و جوان را