1 رخت مه را رخ و فرزین نهادست لبت بیجاده را صد ضربه دادست

2 چو رویت کی بود آن مه که هر مه سه روز از مرکب خوبی پیادست

3 کجا دیدست بیجاده چنان خال که فرزین بند نعلت را پیادست

4 ز مادر تا تو زادی کس ندیدست که یک مادر مه و خورشید زادست

5 از این سنگین دلی با انوری بس که بی‌تو سنگها بر دل نهادست