مه را ز ثاب حسن تو هر شب قیامت از کمال خجندی غزل 264

1 مه را ز ثاب حسن تو هر شب قیامت است کان سرو را چه شیوه رفتار و قامت است

2 گر خلق را ز عشق تو باشد قیامتی باری نیامت دل ما زآن قیامت تست

3 از خاک کوی دوست برانگیختی مرا یا ایها الرقیب چه جای ملامت است

4 بر باد می دهم به هوای تو عمر خویش تا ذرهای ز خاک وجودم سلامت است

5 چشمی که جز بروی تو روزی نظر فکند امروز از خجالت آن در ندامت است

6 ما را بروز وصل تو بریان هزار جان بر عاشقان کری تو یکسر غرامت است

7 بشکن کمال بر سر سجاده توبه را کاینجا چه جای توبه و زهد و سلامت است