گل بصد ناز در آمد از ابن یمین فریومدی غزل 164

1 گل بصد ناز در آمد بچمن بار دگر مست شد بلبل شوریده چو من بار دگر

2 پیش ازین گر چمن از برگ و نوا هیچ نداشت درم افشاند برو شاخ سمن بار دگر

3 از سر سرو سهی نافه بیفتاد مگر کز چمن خاست دم مشک ختن بار دگر

4 زعفران کرد مگر تعبیه در غنچه صبا زآنکه در خنده فتادست دمن بار دگر

5 از هوا داری طفل چمن است آنکه سحاب دایه وش کرد لبش تر به دهن بار دگر

6 در سرم هست که در موسم نوروز کنم با دل افروز بتی عزم چمن بار دگر

7 ره بچین سر زلف وی اگر چند خطاست دل بدو می کشدم حب وطن بار دگر

8 عزم دارم که درین موسم خرم بصبوح باده خواهم ز بت سیم ذقن بار دگر

9 گر چه دانم که بزرگان همه بر ابن یمین خرده گیرند که شد توبه شکن بار دگر