گل از رخ گلرنگ از مجیرالدین بیلقانی رباعی 49

1 سوخت دل از عشق دوست دوست دمی در نساخت خواند مرا وز دو لب ما حضری بر نساخت

2 من به وفا سوختم پرده دل گر چه او راه جفا زد چنانک پرده دیگر نساخت

1 با که گشایم نفس کاهل صفایی نماند؟ در همه روی زمین بسته گشایی نماند

2 بر چمن روزگار پی چه نهم کاندرو؟ نوش نهالی نرست مهر گیایی نماند

1 بلبل آمد به در باغ و ز گل راه بخواست وز گل این بار به فریاد و علی الله بخواست

2 گل بدو گفت اگرت آرزویی هست بخواه خدمت خاص گلستان به سحرگاه بخواست