آن گل که نوشد می با از امیرعلیشیر نوایی غزل 263

1 آن گل که نوشد می با رقیبان بینند و میرند مسکین غریبان

2 ای گل به گلشن چون جلوه سازی افغان مکن عیب از عندلیبان

3 چون بلبل و گل بی‌هم مبادا عشق محبان حسن حبیبان

4 بی‌یار از ما طاقت مجویید زان رو که هستیم از ناشکیبان

5 چون زخم سینه پوشیده دارم؟! سازد چو ظاهر چاک گریبان

6 فانی نصیبی زان مَهوَشَت نیست خوش با نصیبی از بی‌نصیبان