آن گل که چو من هزار دارد از هاتف اصفهانی رباعی 22

1 میرزا صادق که پیش قامتش سرو باشد چون نهال کوتهی

2 آنکه از نورالهی روی اوست آگهی بخش دل هر آگهی

1 کجایی در شب هجران که زاری‌های من بینی چو شمع از چشم گریان اشکباری‌های من بینی

2 کجایی ای که خندانم ز وصلت دوش می‌دیدی که امشب گریه‌های زار و زاری‌های من بینی

1 ناقه آن محمل نشین چون راند از منزل مرا جان قفای ناقه رفت و دل پی محمل مرا

2 ز آتش رشکم کنی تا داغ، هر شب می‌شوی شمع بزم غیر و می‌خواهی در آن محفل مرا