گل رویت که ظاهر گشته از امیرعلیشیر نوایی غزل 9

1 گل رویت که ظاهر گشته رنگ یاسمین او را چه باشد کز می گلرنگ سازی آتشین او را

2 نمی دانم ز می شد سرخ چون نافرت یا خود لباس آل پوشاندی بقتل لعل دین او را

3 مرا هم غنچه دل بشکفد چون آن دهن هر گه ز خوی شبنم چو بنشیند به گلزار جبین او را

4 چو عکس صورتت در باده ظاهر گشت نتواند بدین سان آب ور نگی ساختن نقاش چین او را

5 به مکنت چون سلیمان است پیر می فروش اینک ز هر خم عالمی دیگر شده زیر نگین او را

6 چو اوج رفعتش از آسمان نگذشت ازان معنی گدا گشتند شاهان همه روی زمین او را

7 بهارستان گیتی را گلی ایمن کجا یابی که نبود صرصر باد خزان اندر کمین او را

8 ازان دور افتد از وی کز برای چاره وصلش مکان تعیین نماید زاهد خلوت نشین او را

9 درآمد در خرابات فنا ای دل دگر فانی ز اهل توبه و تقوی نگویی بعد ازین او را