گل به آن روی نکو می ماند از جویای تبریزی غزل 635

1 گل به آن روی نکو می ماند مل به لعل لب او می ماند

2 ماه اگر ماه شب چارده است بی کم و کاست به او می ماند

3 ستم و جور بمن می گذرد به تو ای عربده جو می ماند

4 باده تر طیب دماغم نکند سر خشکم بکدو می ماند

5 ساغر می چو لبالب باشد به تو ای آینه رو می ماند

6 جوهر تیغ ستم در کف چرخ کی به آن پیچش مو می ماند

7 رفتم از سیر گل و غنچه ز دست این بجام آن به سبو می ماند

8 مژه بر دور دو چشمم جویا به کنار لب جو می ماند