گل چهره‌ای که مرغ دلم صید از محتشم کاشانی غزل 93

1 گل چهره‌ای که مرغ دلم صید دام اوست زلفش بنفشه‌ایست که سنبل غلام اوست

2 همسایه‌ام شده مه نو آن که ماه نو فرسوده خشتی از لب دیوار و بام اوست

3 صیت سبک عیاری من در جهان فکند سنگین دلی که سکهٔ تمکین به نام اوست

4 در مرده جنبش آید اگر خیزد از زمین آن فتنه زمان که قیامت قیام اوست

5 هرچند نیست کار دل من به کام من من خوش دلم به اینکه دل من به کام اوست

6 برتافته است مدعیم دست اختیار از بس که بازویش قوی از اهتمام اوست

7 محروم نیست از شکرستان او کسی جز محتشم که طوطی شیرین کلام اوست