گل پی نکهت او دست دعا کرد از سلیم تهرانی غزل 581

1 گل پی نکهت او دست دعا کرد بلند شمع، گردن به ره باد صبا کرد بلند

2 هر قدم در ره گلشن خطری در خواب است چون تواند جرس غنچه صدا کرد بلند؟

3 در ره کعبه ی دل، راز نهان بسیار است هر سخن را نتوان همچو درا کرد بلند

4 خاک این غمکده چون بالش پر گر بالد سر مویی نتواند سر ما کرد بلند

5 هرکه کوتاه کند رشته ی امید سلیم دست خود را نتواند به دعا کرد بلند