1 به گل ترانهٔ مرغان بی نوا عبث است فسون دوستیم با تو بی وفا عبث است

2 دلم به سینه کنون کز تغافلت خون شد تسلّیم به نگه های آشنا عبث است

3 به هرزه، داد به دیوان آسمان نبری که پیش مدّعیان عرض مدّعا عبث است

4 چنان که گشته تو را شیوه، پاس بوالهوسان شکایتم به تو بیگانه آشنا، عبث است

5 بد از رفاقت نیکان نکو نخواهد شد سموم را سر همراهی صبا عبث است

6 زبان تیغ به نرمی نمی شود کوتاه ملایمت به حریفان بی حیا عبث است

7 تلاش دولت اکسیر رنگ زرد حزین نگشته تا مس قلب تو کیمیا عبث است