1 از گل بسته است دسته، کاین روی من است! شب بر رخ روز بسته، کاین موی من است!
2 چون مه بفلک نشسته، کاین کوی من است! دل بر سر دل شکسته، کاین خوی من است!
1 پیش عذار تو، مه جمال ندارد پیش قدت، سرو اعتدال ندارد
2 هست دو تابنده رخ، چو مهر و چو ماهت مهر پی خط و مه جمال ندارد
1 مطرب امشب ناله سر کرده است، نایی میزند در میان ناله حرف آشنایی میزند
2 خدمت دیرین من بین، ورنه در آغاز عشق هرکه را بینی دم از مهر و وفایی میزند
1 خوش آنکه شبی با تو سخن گویم و گریم! تو بشنوی و خندی و من گویم و گریم!
2 گر در چمنم، سوی قفس بینم و نالم؛ ور در قفسم، حرف چمن گویم و گریم!