1 فلک آنست که یکروز بپایان نبرد تا دلم را ببلای چو شبی نسپارد

2 روز روشن ز شب تیره سیه تر گردد گر ز حالم رقمی عقل بر او بنگارد

3 کرده روزم چو شب تیره ولی صبح دلم گر همه خود شب یلداست بروزش آرد

4 طمعم هست که روزی بدمد صبح امید وز شب تیره حرمان اثری نگذارد

5 روز روشن چو بر آرد ز افق رایت نور پرچم شب ز سر جمله جهان بر دارد