مقالت اول: در تهذیب اخلاق و آن مشتمل بردو قسم است. ,

قسم اول: در مبادی، و آن مشتمل برهفت فصل است. ,

فصل اول: در معرفت موضوع و مبادی این نوع. ,

فصل دوم: در معرفت نفس انسانی که آن را نفس ناطقه خوانند. ,

فصل سیم: در تعدید قوتهای نفس انسانی و تمییز آن از دیگر قوی . ,

فصل چهارم: در آنکه انسان اشرف موجودات این عالم است. ,

فصل پنجم: در بیان آنکه نفس انسانی را کمالی و نقصانی هست. ,

فصل ششم: در بیان آنکه کمال نفس در چیست و کسر کسانی که مخالفت حق کرده اند در آن باب. ,

فصل هفتم: در بیان خیر و سعادت که مطلوب از رسیدن به کمال آنست. ,

قسم دوم: در مقاصد، و آن مشتمل بر ده فصل است. ,

فصل اول: در حد و حقیقت خلق و بیان آنکه تغییر اخلاق ممکن است . ,

فصل دوم: در آنکه صناعت تهذیب اخلاق شریفترین صناعاتست. ,

فصل سیم: در آنکه اجناس فضایل که مکارم اخلاق عبارت ازان است چند است. ,

فصل چهارم: در انواعی که تحت اجناس فضایل باشد. ,

فصل پنجم: در حصر اضداد آن اجناس که اصناف رذایل باشد. ,

فصل ششم: در فرق میان فضایل و آنچه شبیه فضایل بود از احوال. ,

فصل هفتم: در بیان شرف عدالت بر دیگر فضایل و شرح احوال و اقسام آن. ,

فصل هشتم: در ترتیب اکتساب فضایل و مراتب سعادات. ,

فصل نهم: در حفظ صحت نفس که آن بر محافظت فضایل مقصور بود. ,

فصل دهم: در معالجت امراض نفس و آن بر ازالت رذایل مقدر بود. ,

مقالت دوم: در تدبیر منازل و آن پنج فصل است. ,

فصل اول: در سبب احتیاج به منازل و معرفت ارکان و تقدیم مقدمات آن. ,

فصل دوم: در معرفت سیاست و تدبیر اموال و اقوات. ,

فصل سیم: در معرفت سیاست و تدبیر اهل. ,

فصل چهارم: در معرفت سیاست و تدبیر اولاد و تأدیب ایشان. ,

فصل پنجم: در معرفت سیاست و تدبیر خدم و عبید. ,

مقالت سیم: در سیاست مدن و آن هشت فصل است. ,

فصل اول: در سبب احتیاج به تمدن و شرح ماهیت و فضیلت این علم. ,

فصل دوم: در فضیلت محبت که ارتباط اجتماعات بدان بود و اقسام آن. ,

فصل سیم: در اقسام اجتماعات و شرح احوال مدن. ,

فصل چهارم: در سیاست ملک و آداب ملوک. ,

فصل پنجم: در سیاست خدمت و آداب اتباع ملوک. ,

فصل ششم: در فضیلت صداقت و کیفیت معاشرت با اصدقا. ,

فصل هفتم: در کیفیت معاشرت با اصناف خلق. ,

فصل هشتم: در وصایای منسوب به افلاطون، نافع در همه ابواب، و ختم کتاب برآن کرده آید. و بالله التوفیق. ,

و پیش از خوض در مطلوب می گوییم آنچه در این کتاب تحریر می افتد از جوامع حکمت عملی، بر سبیل نقل و حکایت و طریق اخبار و روایت از حکمای متقدم و متأخر بازگفته می آید بی آنکه در تحقیق حق و ابطال باطل شروعی رود، یا به اعتبار معتقد ترجیح رائی و تزییف مذهبی خوض کرده شود پس اگر متأمل را در نکته ای اشتباهی افتد یا مسأله ای را محل اعتراض شمرد باید که داند محرر آن صاحب عهده جواب و ضامن استکشاف از وجه صواب نیست؛ همگنان را از حضرت الهی که منبع فیض رحمت و مصدر نور هدایت است توفیق استرشاد می باید خواست، و همت بر ادراک حق حقیقی و تحصیل خیر کلی مقدر می داشت، تا به مطالب جاودانی و مقاصد دو جهانی برسند والله ولی الفضل و ملهم العقل، منه المبدأ و الیه المنتهی. ,