فیض نخستین که فروغ وجود از حزین لاهیجی مثنوی 6

1 فیض نخستین که فروغ وجود برقع رخسار تجلّی گشود

2 از اثر پرتو آن نور غیب جلوه ابداع برآمد ز جیب

3 عکس ازل، آینه سازی گرفت نقش دویی، جلوه طرازی گرفت

4 صورت زیبای خرد شد پدید حفظ احد، فاتحه بر وی دمید

5 راهنما شد به نزولی سُبُل بر اثرش قافلهٔ جزء و کل

6 گرم تکاپوی وصول مراد ذره و خور، رخت به صحرا نهاد

7 پای ز کاهل قدمی سست سیر غلغله برخاست ازین کهنه دیر

8 غافل و آگاه گرفتند راه روی به وحدتکدهٔ لاسواه

9 شیوهٔ هر یک، روش تازه ای جنبش هر ذره به اندازه ای

10 جنبش این میلی و زان یک به خیف سیر یکی کمّی و دیگر به کیف

11 جنبش وضعی ست یکی را دلیل وادی أینیست یکی را، سبیل

12 مور ندارد قدم پیل رفت زاغ نیارد روش کبک تفت

13 کوچه بسی باشد و صحرا یکی قطره فزون از حد و دریا یکی

14 راه نوردان سبیل سفر بر سه طریقند درین رهگذر

15 آن یکی از علم، معلم خطاب وین ز تعلّم به سبیل صواب

16 قسم سوم، خرمگسان عتُل گردن جان، داده به تعذیب غُل

17 صبح خرد چون عَلَم خود فراشت نیل شقاوت به جبین، جهل داشت