آتش‌روئی پریر در ما پیوست از مهستی گنجوی رباعی 27

1 چشمم چو به چشم خویش چشم تو بدید بی چشم تو خواب چشم از چشم رمید

2 ای چشم هم چشم به چشمت روشن چون چشم تو چشم من دگر چشم ندید

1 در ره چو بداشتم به سوگندانش از شرم عرق کرد زخ خندانش

2 پس بر رخ زرد من بخندید به لطف عکس رخ من فتاد بر دندانش

1 چندان بکنم تو را من ای طرفه پسر خدمت که مگر رحم کنی بر چاکر

2 هرگز نکنم برون من ای جان جهان پای از خط بندگی و از عهد تو سر