زلف پر چین تو مشاطه شبی از فروغی بسطامی غزل 187

1 زلف پر چین تو مشاطه شبی شانه نکرد که دو صد خون به دل محرم و بیگانه نکرد

2 خرمنی نیست که غمهای تو بر باد نداد خانه‌ای نیست که سودای تو ویرانه نکرد

3 آخرش چرخ به زندان مکافات کشید هر که را سلسلهٔ موی تو دیوانه نکرد

4 شیخ تا حلقهٔ زنار سر زلف تو دید هیچ در دل هوس سبحهٔ صد دانه نکرد

5 رخ افروخته‌ات ز آتش هجرانم سوخت آن چه او کرد به من، شمع به پروانه نکرد

6 خانه هستیش از سیل فنا ویران باد هر که از روی صفا خدمت می‌خانه نکرد

7 نه عجب گر بکند دست قضا ریشهٔ او هر حریفی که می از شیشه به پیمانه نکرد

8 آگهی هیچ ز کیفیت مستانش نیست آن که در پای قدح نعرهٔ مستانه نکرد

9 پی به سر منزل مقصود فروغی نبرد آن که جان را به فدای سر جانانه نکرد