پر نور شود دیده چو در می نگرد 
                                
                             
                                   
                                
                                
                                
                                
                                
                                
                                
                                    
                                        
                                            1
                                        
                                        
                                        
                                            پر نور شود دیده چو در می نگرد
                                        
                                        
                                            تا می نخوری دل ز طرب برنخورد
                                        
                                          
                                   
                                    
                                
                                    
                            
                                 
                                    
                                
                                
                                
                                
                                    
                                        
                                            2
                                        
                                        
                                        
                                            گویی که می از دل ببرد هوش و خرد
                                        
                                        
                                            برخیز و می آر چون نیابد چه برد
                                        
                                          
                                   
                                    
                                
                                    
                            
                                 
                                    
                                
                               
                                 
                              
                                
                                    
                                    
                                    
                                    
                                    
                                    
                                    
                                     
                                        ادیب صابر از شاعران بزرگ قرن 6 هجری می باشد و سبک شعری ایشان عراقی است.
                                   
                                    
 
                                    
                                    
                                    
                                        شعر
                                    
                                        قالب : رباعی
                                    
                                        سبک : عراقی
                                    
                                    
                                    
                                    
                                 
                            
دیدگاهها **