عیب نخوت در لباس فقر عریان از جویای تبریزی غزل 491

1 عیب نخوت در لباس فقر عریان تر شود در ضعیفی ها رگ گردن نمایان تر شود

2 در گشاد کارهای بسته چندین غم مخور هر قدر پیچد گره بر خویش چسبان تر شود

3 کارهای مشکل آسان می توان شد به سعی لیک اگر بر خود نگیری مشکل آسان تر شود

4 دل پشیمان شد ز ترک باده پیش از بهار چون به جوش آمد گل و بلبل پشیمان تر شود

5 جان پاک از غفلت دلها فتد در اضطراب زان نفس در خواب راحت تند جولان تر شود

6 شوخ من جویا نماید با پری نسبت درست جلوهٔ مستور او چندانکه پنهان تر شود