شکست رنگ نگارم شد از شراب از جویای تبریزی غزل 210

1 شکست رنگ نگارم شد از شراب درست که ناتمامی ماه است زآفتاب درست

2 به بزم باده پرستان منم که همچو حباب سبوی خویش برون آورم ز آب درست

3 به رنگ و بوی جهان دل مده که گردیده است نظام عالم امکان ز انقلاب درست

4 مرا عمارت حال خراب کن ساقی شود شکست دلم از شراب ناب درست

5 به قصد زینت رو، رو به روی آینه شو!‏ که بی مقابله کی می شود کتاب درست

6 به خویش پیچد از آنرو دل شکسته که شد شکست زلف سیاهش به پیچ و تاب درست

7 چنان کنند تغافل به کار ما جویا که نشنویم ز کهسار هم جواب درست