چشم ار ز ادب به توتیایی از اوحدالدین کرمانی رباعی 14

1 ای دل دَرِ غم گشاده ای می بینم در دام بلا فتاده ای می بینم

2 از یار کناره کرده ای می دانم دل در دگری نهاده ای می بینم

1 ای دوست میان من و تو گرنه دُوی است پس این که گهی نالد و گه نازد کیست

2 ما را همه عمر در طلب باید بود گر من توم و تو من، طلب کاری چیست

1 ای تن همه وصل کار سازی است مخسب وز یار همه بنده نوازی است مخسب

2 هان تا تو به جهد دیده برهم نزنی جان یافته ای چه جای بازی است مخسب