وسعت‌گه دهر تنگ از تنگی از قدسی مشهدی رباعی 139

1 در جلوه‌گری چون تو کسی یاد ندارد نادر بود آن شیوه که استاد ندارد

2 بی سعی تو گیراست خیال سر زلفت این دام روان حاجت صیاد ندارد

1 کرده بیهوشم خیال آن دو چشم می‌پرست همتی ای باده‌پیمایان که کارم شد ز دست

2 بر سر مال جهان سودای درویش و غنی دست چون بر هم دهد؟ این تنگ‌چشم، آن تنگ‌دست