محیط کوه و قار آفتاب از سلمان ساوجی قطعه‌ 152

1 محیط کوه و قار آفتاب ابر عطا که آسمان بزرگی و اختر دادی

2 رسوم ظلم و قوانین عدل در عالم به تیغ و کلک تو برداشتی و بنهادی

3 ز دست خیل سخایت که عادت کان کرد نشسته دست گهر در حصار پولادی

4 خدایگانا یکبارگی بیفتادم ز ضعف حال و تو با حال من نیفتادی

5 کنون زمانه که شاگرد رای توست مرا ز درگه تو جدا می‌کند به استادی

6 ز خانه‌های عناکب خلل پذیرتر است مرا سزای اقامت ز سست بنیادی

7 قبول کرده ازین بنده کش کنی آزاد به جان خواجه که دیشب نخفتم از شادی

8 پس از غلامی ده ساله گشته‌ام راضی به بندگیت به یک سطر خط آزادی

9 بسان سوسن اگر بنده را کنی آزاد به صد زبان کنم از بندگیت آزادی

10 همیشه تا که جهان و جهانیان باشند پناه و پشت جهان و جهانیان بادی