آخر دور ظلم و بیدادست از حکیم نزاری قهستانی غزل 206

1 آخر دور ظلم و بیدادست که جهان در تزلزل افتاده ست

2 روی ها در سجود بر خاک است دست ها بر خدا به فریاد است

3 دل ظالم کجا و رحم کجا بی ستون بی خبر ز فرهادست

4 گر جهان شد خراب باکی نیست چون وطن گاه جغد آبادست

5 نیست یک آدمی به ده قصبه که نمی آید آدمی بادست

6 همه ابلیس و دیو و عفریت اند ز آدمی خود کسی نشان داده ست؟

7 تکیه از جهل می کند نادان بر جهانی که سست بنیاد ست

8 هر که محجوب ماند از مطلوب هم خود از پیش خود بر استاده ست

9 سست عزما که طالب جاه است سخت جانا که آدمی زادست

10 خوش دلی در زمانه ننهادند و ان طلب می کند که ننهاده ست

11 در چنین دور خاک بر سر آن که بدین زندگی دلش شادست

12 باده می خور نزاریا و مخور غم دنیا که سر به سر بادست